Αν θέλετε να «βοηθήσετε» μια ομάδα να κερδίσει, κάντε το χωρίς να
εκνευρίζετε παίκτες, προπονητές και θεατές… Βέβαια, κι αυτό θέλει ταλέντο! Γιατί
δεν είναι δυνατόν να είσαι «αξιολογημένος» υποτίθεται και να μην σημειώνεις το
οφ-σάιντ που γίνεται (κυριολεκτικά) μπροστά σου, τουλάχιστον δύο φορές… Ούτε να
είσαι αξιόλογος διαιτητής και να σφυρίζεις τα μισά φάουλ στα οποία υποπίπτει η
μία ομάδα και όλα της άλλης! Πολύ περισσότερο, να δίνεις ανύπαρκτο πέναλτυ για
να φανείς αρεστός!
Πρέπει να γνωρίζεις ότι η κοινή λογική του θεατή είναι εκεί και σε
παρακολουθεί. Αν -φυσικά- ο παρατηρητής διαιτησίας είναι κι αυτός «τυφλός» ή «συστηματίας»,
τότε δεν έχεις να φοβηθείς τίποτε. Είσαι ακατανίκητος!
Παρ’ όλα αυτά, ο φίλαθλος που είναι πάντα καλοπροαίρετος, θα σε
δικαιολογήσει μια-δυο φορές εφόσον διαπιστώσει ότι πρόκειται για λάθος εκτίμηση
της φάσης ή εν πάσει περιπτώσει ασυνείδητο λάθος. Ποτέ όμως δεν θα σε
συγχωρήσει αν διαπιστώσει ότι τον κοροϊδεύεις και «παίζεις» το παιχνίδι ως
αδιάφορος παρακολουθητής του αγώνα ή -ακόμη χειρότερα- ως ένα πιόνι που του
έχουν πει να ακολουθήσει συγκεκριμένη πολιτική σε κάθε παιχνίδι. Ακόμη και όσοι
κάνουν τους διαιτητές για «βιοποριστικούς λόγους», είναι γνωστό ότι απομακρύνονται
μόλις το «σύστημα» αλλάξει, κι αφού τους έχουν ξεζουμίσει…
Εν κατακλείδι, όταν διαιτητεύεις ένα αγώνα, ανεξαρτήτως πόσο μεγάλης
σημασίας είναι, παίξε συνειδητά και εφάρμοσε τους κανονισμούς. Αν είσαι καλός στην
εφαρμογή των κανονισμών, θα επιβιώσεις. Αν όμως ακολουθήσεις τις «άνωθεν
εντολές» και τις περιρρέουσες φήμες, δεν έχεις την παραμικρή τύχη να γίνεις
ανεκτός από την κοινωνία του ποδοσφαίρου. Αργά ή γρήγορα θα βρεθείς στο
περιθώριο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.