Ο 32χρονος προπονητής του Παλληνιακού Παναγιώτης Χριστοφιλέας, έγραψε
χθες τους τίτλους τέλους της επτάχρονης συνεργασίας του με τον σύλλογο της Παλλήνης,
στο ακόλουθο συγκινητικό κείμενο:
«7 χρόνια χαρές, λύπες, γέλιο, κλάμα, αγάπη, μίσος, στήριξη, πόλεμο, 7
χρόνια γεμάτα Παλληνιακό! Το 2010 πέρασα το κατώφλι αυτού του συλλόγου ερχόμενος
από επαγγελματικές κατηγορίες. Δεν μπορούσα τότε -με τίποτα- να φανταστώ τι θα
ζούσα! Πρώτα ως ποδοσφαιριστής, έπειτα ως προπονητής της ακαδημίας, στην συνέχεια
σαν οργανωτής της και τέλος σαν προπονητής της ανδρικής ομάδας! Πραγματικά έδωσα
πολλά, πάρα πολλά, σε δύσκολα χρόνια, σε δύσκολες καταστάσεις, έκλεψα χρόνο από
τον ύπνο μου, από το φαγητό μου, από την δουλειά μου, από την γυναίκα μου, από
την οικογένειά μου, από τα πάντα, για να τον διαθέσω στον Παλληνιακό. Όλα αυτά
όμως δεν είναι τίποτα μπροστά σε ότι έλαβα. Και είναι πολλά, πάρα πολλά... Η πλάστιγγα
γέρνει υπέρ μου γιατί στην “πάρε πλευρά της” ανέβηκαν αυτά τα υπέροχα παιδάκια
μου, τα παιδιά της ακαδημίας μας, αυτά που με κοιτούσαν στα μάτια καθαρά, αυτά
που με πίστεψαν, που με εμπιστεύθηκαν, που μου αφέθηκαν, που με αγάπησαν κι ένιωσα
τον σεβασμό τους, αυτά που μου έμαθαν την δύναμη της αγάπης και την ζωή μέσα
τους. Ανέβηκε ο φίλαθλος κόσμος που με χειροκρότησε είτε σαν ποδοσφαιριστή είτε
σαν προπονητή. Ανέβηκαν οι γονείς που μου εμπιστεύθηκαν τα παιδιά τους, που με
στήριξαν και με αγάπησαν. Ανέβηκαν όλες οι διοικήσεις που πέρασαν και κάποιοι
εξ αυτών έγιναν οικογένειά μου. Ανέβηκαν αυτοί οι φοβεροί συμπαίκτες μου, αλλά
και οι ακόμα φοβερότεροι ποδοσφαιριστές μου, που έκαναν πραγματικότητα τα όνειρά
μου, που σαν πιστοί στρατιώτες υπηρέτησαν όλα μου τα θέλω, υπάκουσαν σε όλες τις
οδηγίες μου, χωρίς εσάς δεν θα είχα καταφέρει τίποτα, δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα.
Συνεχίστε δυνατά με υπομονή, δουλειά και πείσμα, και να είστε σίγουροι πως θα
φτάσετε ψηλά. Τέλος, ανέβηκε ο αείμνηστος προπονητής μου, που πάντα ήταν δίπλα
μου σε όλα και δεν μπορώ τώρα να του πω ευχαριστώ! Αλλά πραγματικά τον ευχαριστώ
για όλα!!! Κι εσείς, εσείς που με λοιδορήσατε, που με χλευάσατε, που με βρίσατε,
που με πολεμήσατε, που δεν με πιστέψατε. Να είστε σίγουροι πως σας ευχαριστώ γι’
αυτό μόνο. Πιο δυνατό και καλό με κάνατε, για να ψάξω τα λάθη μου, τις αδυναμίες
μου και κάθε μέρα να βελτιώνομαι. Ένας κύκλος έκλεισε, ένας πλήρης κύκλος...
Υ.Γ.1 Θα είμαι πάντα δίπλα σας. Άλλωστε, κι από το σπίτι μου και την
οικογένειά μου έφυγα, αλλά πάντα γυρνάω με αγάπη και χαρά να τους δω!
Υ.Γ.2 Παλληνιακέ σε ευχαριστώ, γι’ αυτό που με έκανες σήμερα!
Υ.Γ.3 Ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους πού συνεργάστηκα μαζί τους. Προπονητές,
φυσικοθεραπευτές, γιατρούς, γυμναστές, γενικούς αρχηγούς και την γραμματέα μας»…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.